Ευτυχείς Διόσκουροι του γαλλικού θεάτρου, ο Πιέρ Μπαριγιέ και ο Ζαν-Πιέρ Γκρεντύ έκαναν θριαμβευτικά την πρώτη τους εμφάνιση στην παρισινή σκηνή με το "Χάρισμα της Αδέλας", πριν δεκαπέντε χρόνια. Το έργο αυτό στάθηκε και το διαπιστευτήριό τους για το ελληνικό θέατρο: η Κα Κατερίνα το ανέβασε στο επώνυμο καλοκαιρινό θέατρό της, που δεν υπάρχει πια...
Οι δύο κωμωδιογράφοι, συνέχισαν την καρριέρα τους με έργα όπως τα "Φίλε, Φίλε" (1951), "Η άσπρη βασίλισσα" (1963), "Η Πένα" (1956) κ.ά. Κανένα όμως δεν έφτασε την επιτυχία του πρωτόλειού τους εκείνου.
Και μόνο τώρα, με το "Άνθος του κάκτου", το "Αγκάθι", όπως μετωνομάστηκε στα ελληνικά όχι μόνο ξαναβρήκαν την πλατύτατη επιδοκιμασία του κοινού, αλλά και ξεπέρασαν τα χαρίσματα και τα κατορθώματα της "Αδέλας", αφού το καινούριο έργο τους παίζεται 14 μήνες τώρα στο θέατρο "Μπουφ-Παριζιέν" με ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα.
Κωμωδία πιστή στην παράδοση, το "Αγκάθι", στηρίζεται σε μιαν αλυσίδα από σχεδόν ακούσια ψέματα που αραδιάζει ένας Δον Ζουάν με μπλούζα οδοντογιατρού, για να γλιτώσει τον γάμο και να διατηρήσει την ελευθερία του. Αλλά η αλυσίδα μπερδεύεται (όπως είναι επόμενο) στα πόδια του, και ο ερωτιδέας με τις τανάλιες θα πέσει από τα ρόδα του ανέμελου έρωτα, σε τριβόλους και παγίδες που μόνος του έσπειρε άθελά του.
Τώρα, ποιο θα είναι το "αγκάθι" που θα βρει στον δρόμο του - πώς θα το χειρισθεί και πώς θα τον χειρισθεί εκείνο - τι περιπλοκές θα έχει αυτή η διελκυστίνδα ανάμεσα στα ρόδινα και στα αιχμηρά - και τι "ρόδο" μπορεί να βγει από ένα τέτοιο "αγκάθι" - θα το πει πολύ καλύτερα και διασκεδαστικώτερα η ήδια η κωμωδία που θα δείτε σε λίγο.

Μάριος Πλωρίτης
(Από την πρώτη παρουσίαση του έργου στην ελληνική σκηνή)