Κάποτε ήταν ένα κάμπος που διέφερε από τους υπόλοιπους. Γιατί ακριβώς στη μέση του υπήρχε ένα μεγάλο, όμορφο, γερό δέντρο. Αυτό το δέντρο ήταν που έκανε εκείνον τον κάμπο ιδιαίτερο. Κι αυτό που έκανε εκείνο το δέντρο ξεχωριστό ήταν η μοναξιά του.

Ήρθε όμως μια μέρα που όλα άλλαξαν... Στα κλαριά του δέντρου έκατσε ένα μικρό πουλί που μόλις είχε βγει από το αυγό του κι ανακάλυπτε τον κόσμο.

Χάρη σε αυτό το μικρό πουλί ήταν που το δέντρο έπαψε να είναι μοναχικό, κι απέκτησε φτερά. Χάρη σε αυτό το δέντρο το πουλί έμαθε την αξία του να σε νοιάζεται κάποιος και να σου προσφέρει ρίζες για ν' αντέχεις τους άγριους βοριάδες.

"Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα" μπορεί να πούνε οι μεγάλοι, "τα πουλιά να έχουν ρίζες και τα δέντρα φτερά;"
"Κι όμως γίνονται!" Θ' απαντήσουν τα παιδιά και θα χαμογελάσουν. Ευτυχισμένα.
(και στο εξής θα ονειρεύονται δέντρα που πετάνε)

Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης που μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητα έτσι ώστε να μοιάζει με θαύμα ή με παραμύθι.
Μια ιστορία για παιδιά και για γονείς,
για να περνάει ο καιρός... όμορφα.