Η παραδοσιακή κοινωνία του Ελληνικού Πόντου αποτελεί, νομίζω, μιαν ενδιάμεση - και γι' αυτό ιδιαίτερα χρήσιμη και διδακτική - μορφή, ακριβώς, ανάμεσα στις κοινωνίες που μας περιβάλλουν και τις αμέσως προγενέστερες, τις αγροτικές ή προβιομηχανικές κοινωνίες.
Ότι η χρησιμότητα αυτή δεν έιναι, ολότελα, άμοιρη από μια ηθική διάσταση, συνάγεται και από αυτά που λέγει ο Μως: "Θα διαπιστώσουμε ότι στις δικές μας κοινωνίες, λειτουργεί η ίδια ηθική και οικονομία, αν και λιγότερο έκδηλα, και πιστεύουμε πως εδώ βρίσκεται μια από τις βάσεις της κοινωνικής οργάνωσης. Θα μπορέσουμε επομένως να καταλήξουμε σε μερικά ηθικά συμπεράσματα σχετικά με ορισμένα προβλήματα που θέτει η σημερινή κρίση του νομικού και οικονομικού συστήματος".