Ήταν παραμονή της Πρωτοχρονιάς και το κρύο έξω ήταν τσουχτερό. Χιόνιζε ασταμάτητα και φύσαγε δυνατός αέρας. Ήταν το είδος του αέρα που φυσάει πάντα το χειμώνα.
Παρ' όλο τον κακό καιρό, ο δρόμος ήταν γεμάτος, επειδή έκαναν όλοι τα ψώνια της τελευταίας στιγμής. Όλοι σχεδόν έπρεπε ν' αγοράσουν βιαστικά από τα καταστήματα. Επειδή είχε τόσο κρύο, ήθελαν να γυρίσουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν στα ζεστά σπίτια τους. Γι' αυτό βιάζονταν όλοι.
Κι ανάμεσα σ' όλους αυτούς τους βιαστικούς ανθρώπους περπατούσε ένα κοριτσάκι. Περπατούσε ξυπόλητο, τα μάτια του ήταν φλογισμένα κι ο αέρας ανέμιζε τα μαλλιά γύρω από το πρόσωπό του.