Το καλοκαίρι του 1643, ένας νεαρός από το Πιεμόντε ναυαγεί στις θάλασσες του Νότου και καταφεύγει σ΄ ένα έρημο πλοίο. Μπροστά του βρίσκεται ένα νησί, όμως του είναι απρόσιτο. Γύρω του, ένας χώρος, φαινομενικά φιλόξενος, γεμάτος θαυμαστά πράγματα μα και ανεξήγητες παγίδες. Μοναχός του, μες στην άγνωστη θάλασσα, ο Ρομπέρτο ντε λα Γκριβ βλέπει, για πρώτη φορά στη ζώη του, ουρανούς, αστέρια, νερά, πουλιά, φυτά και κοράλλια που δεν ξέρει πώς να τα κατονομάσει. Γράφει ερωτικές επιστολές, διαμέσου των οποίων μαντεύουμε σιγά σιγά την ιστορία του: μια αργή και τραυματική μύηση στον κόσμο του 17ου αιώνα, στον κόσμο της νέας επιστήμης, του λόγου και του κράτους, του Τριακονταετούς Πολέμου: σ' έναν κόσμο όπου η γη δεν είναι πια το κέντρο του Σύμπαντος. [...]