Τους όρους αναβίωσης της ελληνικής περιφέρειας προσπαθεί να διερευνήσει αυτός ο τόμος. Όχι εν ονόματι της περιφερειακής ανάπτυξης, έννοιας φθαρμένης και αναξιόπιστης, αλλά εν ονόματι της οικολογικής ισορροπίας, η οποία προϋποθέτει τον κοινωνικό μετασχηματισμό.
Η προσέγγιση είναι γεωγραφική, τοπογραφική και ταξιδιωτική. Ο συγγραφέας ανακαλύπτει τους μύθους της νεοελληνικής ανάπτυξης, στους μυθικούς τόπους της ελληνικής περιφέρειας. Ταξιδεύοντας όμως στην Ελλάδα, έχεις πάντα στο νου σου την Αθήνα. Αυτή κυριαρχεί σε κάθε σου βήμα, διαχέοντας το κυρίαρχο αναπτυξιακό πρότυπο στην περιφέρεια, κατασκευάζοντας κακέκτυπά της, τροφοδοτώντας με εικόνες "πολιτισμού" απομακρυσμένες κοινότητες, καταστρέφοντας δίκτυα και υποδομές, αντλώντας ανθρώπους και όνειρα. Με το ήμισυ της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας να διεξάγεται στο έδαφός της, με το σύνολο της πολιτικής ισχύος της παραγωγής γνώσης και της ιδεολογικής ακτινοβολίας να εκπορεύεται από αυτήν, η Αθήνα διατίθεται ως η μεγάλη πόρνη: ξεπουλάει καθημερινά τον εαυτό της στην ικανοποίηση των φαντασιώσεων της υπόλοιπης χώρας. Τα ίχνη της είναι παντού, σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου έρευνα.
Και στο βιβλίο αυτό του Μιχάλη Μοδινού η επιστημονικότητα υποβάλλεται στον διαρκή έλεγχο της εμπειρίας, της ευαισθησίας και της προσωπικής ματιάς αποκτώντας έτσι την αμεσότητα εκείνη που μόνο σ' ένα καλό ταξιδιωτικό χρονικό ή μιαν αυθεντική λογοτεχνική μαρτυρία μπορείς να συναντήσεις.