Αν ζούσε η Ξένη Μητσοβασίλη στις αρχές του 20ού αιώνα, κυρίως μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου, σίγουρα θα συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα των λογοτεχνών για την δημιουργία του υπερρεαλισμού ή σουρρεαλισμού. Θα επιδίωκε και αυτή να συμβάλει στις πολλές ριζοσπαστικές αλλαγές στο χώρο της τέχνης. Η Ξένη Μητσοβασίλη ανήκει από τη φύση της, στους λογοτέχνες που αγωνίζονται για την καθιέρωση των αξιών. Ο λόγος της καταγράφει όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Ένας συνδυασμός μεταξύ ψυχαναλυτικών ερμηνειών και στα πολιτικά ιδεώδη του Μαρξισμού. Είναι ξεκάθαρο ότι είναι επηρεασμένη από τους λόγιους της Ρωσικής σχολής. Ένας από τους έρωτές της είναι ο Τσέχωφ. Η Ξένη ανήκει εξ' ολοκλήρου στο προλεταριάτο! Δεν γεννήθηκε με άσπρο σατινέ πουκάμισο δεν ένοιωσε ποτέ πριγκίπισσα σε βασιλική άμαξα. Αναλύει με δωρικό τρόπο από την νεανική της ηλικία την ταλαιπωρημένη αγροτική ζωή, τα ανεπούλωτα ψυχικά τραύματα το αγχωτικό πλάκωμα της μοναξιάς και μια δίψα φυγής αναζητώντας τον άνθρωπο δημιουργία, τον άνθρωπο φως! Το θλιβερό κομπολόι της στέρησης και του πόνου είναι εκείνο το εργαλείο που της έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσει τον κόσμο να τον καταγράψει με όλη του την γύμνια προσπαθώντας να τον αλλάξει. Στην παρακμάζουσα κοινωνία, η Ξένη είναι παρούσα και θα σκιαγραφήσει τον μεταβαλλόμενο κόσμο με δάκρυα αλλά ελπίζοντας πάντα για ένα καλύτερο αύριο.

Γιώργος Στανράκης, Λογοτέχνης