Ένα γιγάντιο Τσουνάμι έπληξε τη Νοτιανατολική Ασία τα Χριστούγεννα του 2004 αφανίζοντας μυριάδες ζωές. Γεγονός που ξύπνησε μέσα μου παιδικές αναμνήσεις από το ελληνικό Τσουνάμι της Αμοργού, πολύ μικρότερο σε έκταση και, πάντως, τόσο τρομερό και αυτό ώστε να μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο μέσα μου. Το ίδιο όμως αυτό γεγονός δέθηκε με το άλλο Τσουνάμι, που χτύπησε τότε την πατρίδα μας: Τη Χούντα και όσα ακολούθησαν. Έτσι ξεκίνησε ένα βιβλίο, όπου η καταγραφή γεγονότων, οι διάλογοι, οι επιστολές, το κινηματογραφικό σενάριο και η ποίηση ενώθηκαν σε μια αναπάντεχη σύνθεση με ενιαίο μοτίβο: Τον πόθο για την έλευση μιας καθαρτήριας συντέλειας που θα ξαναζωντάνευε το όνειρο.

Εδώ και πέντε χρόνια, ένα τρίτο Τσουνάμι έχει χτυπήσει τη χώρα μας και τον κόσμο. Η κρίση και τα μνημόνια. Πρόκειται για μια συντέλεια, που όμως μέχρι στιγμής δεν υπόσχεται τη λύτρωση. Ο συκοφαντικός διασυρμός της Ελλάδας από τους τοκογλύφους, η πνευματική και πολιτική κρίση που άνοιξαν την πόρτα στην οικονομική, η καταλήστευση του πλούτου μας συνθέτουν το πρόσωπο μιας ριζικής καταστροφής, που οι πρωτεργάτες της έχουν τον κυνισμό να αποκαλούν διάσωση. Ωστόσο, ο λόγος για αυτή τη δεύτερη έκδοση είναι η ευχή με την οποία τελειώνει το βιβλίο: Τώρα, εδώ που βρισκόμαστε, στο μάτι του κυκλώνα, είμαστε καταδικασμένοι να βρούμε τη σωτηρία.