Αναζητώντας στον καμβά...
μια ανυσματική αδιευκρίνιστη σχέση
μεταξύ εικονικών αθροισμάτων και
συναισθηματικών φορτίσεων...

Συνάντησα επιτέλους...
Μια ευκαιρία να ερμηνεύσω τα
είδωλα...

με τρόπο όχι αιτιοκρατικό και
απολογητικό...

αλλά με τον πρωτόγονο μανιερισμό
μιας αχαλίνωτης έμπνευσης...
με την τυφλή προσδοκία μιας εξαϋλωμένης πια... μνήμης

το χρώμα έγινε το κλειδί
και οι σκιές φωτίστηκαν επιτέλους από
το φως μια εκκωφαντικής και
σωτήριας γνώσης.