
Νεοελληνικη πεζογραφια - Αφηγημα

Όταν το πέλμα μας εταίριαζε με το χώμα
Γιώργης ΜανουσάκηςΠροτεινόμενο 0 φορές - Σε 0 συλλογές - 240 εμφανίσεις
Το βιβλίο αρχίζει με την έξωση ενός παιδιού από τον κόσμο του μύθου και της φαντασίας, όπου ζούσε ως...

Καζήκιοϊ, περιοχή Αφιόν Καραχισάρ, 1922.Ένας ταχυδρόμος στο μέτωπο της Μικρασίας ψάχνει απεγνωσμένα ...

"Ο Επίσημος τον κοίταζε επίμονα και μια καταφρονετική γκριμάτσα ζωγραφιζόταν στα λιπόσαρκα χείλη του...

Φύλλα βιβλίου αφιερωμένα σε φύλλα τροφής. Ναι, είναι αναγκαίο να τρώμε, όμως ποιος αποφάσισε γι' αυτ...

Τρεις μνήμες και δύο ζωές
Παναγιώτης Σ. ΧατζημωυσιάδηςΠροτεινόμενο 0 φορές - Σε 0 συλλογές - 321 εμφανίσεις
1923, 1941, 1989, 1998, 2004, ένας αιώνας κλεισμένος σε τρεις διαδοχικές μνήμες και δύο απότοκες ζωέ...

Παρόλο που η γυναίκα έχει κατακτήσει την ανεξαρτησία της με την εργασία, παρόλο που έχει φτάσει στα ...

Στο "Συμβολαιογράφο" ο Ραγκαβής -μιμούμενος το κεφαλλονίτικο ιδίωμα με τις πολλές ιταλικές λέξεις- δ...


Ο Παπαδιαμάντης δε ζει πια
Αργύρης Γ. ΠαυλιώτηςΠροτεινόμενο 0 φορές - Σε 0 συλλογές - 270 εμφανίσεις


"Πετάω τα ρουχαλάκια και χώνουμε στα σεντόνια. Η Μαίρη φλεγόμενη βάτος. Απάνου στα ντουζένια -τα προ...

Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου
Παντελής ΚαλιότσοςΠροτεινόμενο 0 φορές - Σε 0 συλλογές - 296 εμφανίσεις
Αισθάνομαι ενοχή. Μετά από 80 ολόκληρα χρόνια που βρίσκομαι στη ζωή, μόλις τώρα άκουσα να γίνεται λό...

Ένας νέος που γίνεται απόβλητος του τόπου και της εποχής του. Ένας ληστής που θα σκορπίσει τον θάνατ...

Ούτε η πιο χολεριασμένη φαντασία δεν θα έφτανε να σπρώξει μ' αυτό τον τρόπο δύο παλιούς παιδικούς φί...

Το Ναύπλιο, η ωραιότερη πόλη της Ελλάδος, πρώτη της πρωτεύουσα, ζωντανεύει μέσα απ' αυτό το διπλό βι...


Μέσα από ένα υβριδικό αφήγημα, αυτοβιογραφικού αλλά και δοκιμιακού χαρακτήρα, ο συγγραφέας σχολιάζει...

Η κυρία με την τήβεννο και άλλα βλοσυρά πρόσωπα
Γιώργος ΤσαγκάρηςΠροτεινόμενο 0 φορές - Σε 0 συλλογές - 249 εμφανίσεις
Αιφνίδιοι σπαραγμοί -δίκην αιφνίδιων συνειρμών- συνθέτουν τοπίο προσώπων καθόλου σαφές αλλά και καθό...


Καυλώνεις να μας βλέπεις μαστούρια. Έτσι δε θ' απαιτούμε, δε θα 'χουμε λόγο... Το μυαλό μας θα 'ναι ...