Χάραζε η αυγή μιας μέρας του 1300 ενώ μαίνονταν οι μάχες ανάμεσα στον Κάρολο Β' τον Ανδεγαυό, τον επονομαζόμενο Χωλό και τον Φρειδερίκο της Αραγωνίας, βασιλιά της Σικελίας. Μπροστά στο σικελικό φρούριο του Γκαλιάνο, τριακόσιοι ιππότες που είχαν έρθει από τη Γαλλία, ξακουστοί με το όνομα Ιππότες του θανάτου, ετοιμάζονταν για επίθεση, ενώ η καταλανική φρουρά του κάστρου, με επικεφαλής τον Γουλιέλμο Γκαλσερά, κόμη του Καταντζάρο και τον Μπλασκ ντ' Αλαγό έβγαινε σε σχηματισμό μάχης κάτω από τους ήχους των σάλπιγγων και των τύμπανων.
Ξαφνικά, όταν η σύγκρουση ήταν επικείμενη, ένας νέος ορυμαγδός κάλυψε τον ήχο των μουσικών οργάνων. Οι αλμογάβαροι του κόμη Γκαλσερά και του Μπλασκ έβγαζαν την παραδοσιακή κραυγή τους: "ξύπνα σίδερο!" και χτυπούσαν συγχρόνως τις πέτρες με τις αιχμές των δοράτων τους. Χτυπώντας τες -λέει ο Ραμόν Μουντανέρ, ο αφηγητής της ιστορίας αυτής- τα όπλα σπινθηροβολούσαν κι άναβαν όλο το τοπίο που μόλις φωτιζόταν από τις πρώτες ακτίνες του ανατέλλοντος ηλίου.
Κι έτσι γεννήθηκε ο θρύλος και η ιστορία των Αλμογαβάρων.