Για άλλη μια φορά, ο Ναγκίμπ Μαχφούζ ιστορεί την πορεία μιας τυπικής οικογένειας του Καΐρου μέσα στο χρόνο. Και για άλλη μια φορά μάς εκπλήσσει με την αναγωγή μιας συνηθισμένης ιστορίας σε συμπυκνωμένη ουσία ζωής. Το διαφορετικό σε τούτο δω το μυθιστόρημα είναι η τρυφερότητα με την οποία μεταχειρίζεται τους χαρακτήρες του.
Η οικογένεια του Χάμεντ Μπορχάν και της Σανέγια ελ Μάχντι αναπτύσσεται παράλληλα με την πολιτική και κοινωνική ιστορία της Αιγύπτου. Ορισμένα μέλη της προβληματίζονται πάνω στην αιγυπτιακή πραγματικότητα και μόνο η Σανέγια μένει με τους δικούς της καημούς, δίνοντας την προσωπική της ερμηνεία στα γεγονότα.
Ένα βαθύ μυθιστόρημα όπου συνυπάρχουν όλες οι αρετές και οι κακίες που πολιορκούν την ανθρώπινη ύπαρξη: ο βαθύς και ειλικρινής έρωτας, ο πόθος, η αυτοθυσία για την οικογένεια ή μια ιδεολογία, η υστερόβουλη συμπόρευση με την εξουσία.