Η τέχνη της παρατήρησης δεν είναι ένα απλό ζήτημα - δεν περιορίζεται στο κοίταγμα μέσα από την κλειδαρότρυπα. Προϋποθέτει τη συμμετοχή, την προσωπική αφοσίωση. Η Μπάρμπαρα Κοπλ έχει εξελιχθεί σε ειδικός του cinema verite, ακολουθώντας μεν τις αρχές του, εμπλουτίζοντας το δε, με την ξεχωριστή της αφηγηματική δομή. Η Μπάρμπαρα Κοπλ μπορεί να παρατηρεί, αλλά πλησιάζει, κοντοστέκεται πλάι στους χαρακτήρες της και καταργεί τις αποστάσεις, διατηρώντας όμως μια σπάνια ισορροπία: ούτε τους κοιτά αφ' υψηλού, ούτε επιβάλλει αυταρχικά την υποκειμενική της σκοπιά.

Από τα, βραβευμένα με Όσκαρ, ντοκιμαντέρ της, "Harlan County, USA" και "Αμερικάνικο όνειρο", δυο ταινίες-καταπέλτες για το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα της Αμερικής, τα πορτρέτα προσωπικοτήτων όπως ο Γκρέγκορι Πεκ, ο Γούντι Άλεν και ο Μάικ Τάισον, μέχρι το πρόσφατο Dixie Chicks: σκάστε και τραγουδήστε", η Μπάρμπαρα Κοπλ φροντίζει να αναδεικνύει τη φωνή που προσπαθεί να ακουστεί μέσα και έξω από το σύνολο. Ο πολιτικο-κοινωνικός παράγοντας είναι πάντα παρών, αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το ανθρώπινο στοιχείο: πρόκειται για δυο συγκοινωνούντα δοχεία, με τη συμπεριφορά του ενός να έχει άμεσο αντίκτυπο στην εξέλιξη του άλλου. Το δικαίωμα στη ζωή, την εργασία, την ελευθερία λόγου, την ίση μεταχείριση γίνεται κι αυτό ένας χαρακτήρας στις ταινίες της Κοπλ, ο οποίος αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια και την επιβίωσή του, όπως και οι ήρωές της.

Δείγμα της δουλειάς της έχει ήδη παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης προηγούμενων ετών, αλλά είμαι ιδιαίτερα περήφανος που φέτος, στο 9ο Φεστιβάλ, φιλοξενούμε μια τόσο σημαντική δημιουργό και το έργο της.

Δημήτρης Εϊπίδης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής