Τα πέντε δοκίμια αυτού του βιβλίου εξετάζουν τον βίο και το έργο πέντε μεγάλων μορφών της βυζαντινής ιστοριογραφίας, του Προκόπιου Καισαρέως (6ος αι.), του Μιχαήλ Ψελλού (11ος αι.), της Άννας Κομνηνής (11ος-12ος αι.), του Ιωάννη Κίνναμου (12ος - αρχές 13ου αι.) και του Γεώργιου Σφραντζή (15ος αι.), σε σχέση με τις πολιτικές, τις κοινωνικές και τις πολιτιστικές συνθήκες των αντίστοιχων εποχών στις οποίες έζησαν και δημιούργησαν.