Οι αναμνήσεις του Tom J. Dunbabin από την Κρήτη και τους ανθρώπους της κατά τη διάρκεια της Κατοχής, όπου υπηρέτησε ως αξιωματικός των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών.


These villages were second to none in the support that they gave us, we had them always as a place of refuge, and many hunted Cretans found safe refuge on the rugged slopes of Kedros, which shaded the Lotus-Land - Kedros of running water, with a hundred and one springs, a hundred known to man, and the hundred and first, if one could find it, the water of immortality. [...] The best entertainment in the Lotus Land was at Christmas 1942, when Paddy and Xan and I met at Holyhead and made our way, village by village and house by house, to the High Place. [...] That was the high point of Lotus-Land hospitality. Two years later all the beautiful villages were a heap of ruins. The Germans destroyed them, a little before they withdrew, and killed many of our friends.


Τα χωριά αυτά μας έδιναν τη μεγαλύτερη υποστήριξη, τα είχαμε πάντοτε για άσυλο, και πολλοί κυνηγημένοι Κρητικοί βρήκαν ασφαλές καταφύγιο στις άγριες πλαγιές του όρους Κέδρος που ορθωνόταν πάνω από τη Χώρα των Λωτοφάγων - ο Κέδρος με τα γάργαρα νερά του, με τις εκατό μία πηγές, εκατό γνωστές στους ανθρώπους και η εκατοστή πρώτη, αν μπορούσες να τη βρεις, με το Αθάνατο νερό. [...] Το μεγαλύτερο γλέντι μας στη Χώρα των Λωτοφάγων έλαβε χώρα τα Χριστούγεννα του 1942, όταν συναντηθήκαμε, ο Paddy, ο Xan κι εγώ στο Γερακάρι και προχωρήσαμε, από χωριό σε χωριό και από σπίτι σε σπίτι, μέχρι το Άνω Μέρος. [...] Αυτό ήταν και το απόγειο της φιλοξενίας της Χώρας των Λωτοφάγων. Δύο χρόνια αργότερα, όλα αυτά τα όμορφα χωριά ήταν σωροί ερειπίων. Οι Γερμανοί τα κατέστρεψαν, λίγο πριν την υποχώρησή τους, και σκότωσαν πολλούς από τους φίλους μας.