Ορίζοντας ως αφετηριακά σημεία τις τρεις επιστημολογικές τομές που σημειώθηκαν, η πρώτη στα τέλη του 16ου αιώνα, η δεύτερη στα τέλη του 18ου αιώνα και η τρίτη στα τέλη του 20ού αιώνα, το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τη γένεση και τον τρόπο συγκρότησης του θετικιστικού, του διαλεκτικού και του ερμηνευτικού παραδείγματος στα πεδία της κοινωνικής επιστήμης και της φιλοσοφίας, καθώς και τη σύγκλισή τους στο νέο επιστημονικό-φιλοσοφικό παράδειγμα που συστήνουν οι Επιστήμες της πολυπλοκότητας και η αντίστοιχη προς αυτές Επιστημολογία της πολυπλοκότητας τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Το ευκταίο και εφικτό αποτέλεσμα αυτής της κατάληξης θα ήταν η ανανέωση και ο εμπλουτισμός της τεχνο-επιστήμης με αναγκαίες όσο και σωτήριες συνειδησιακές διεργασίες στοχαστικών κρίσεων, αξιοθετήσεων και αποτιμήσεων που ξαναφέρνουν στο προσκήνιο το αριστοτελικό σώζειν διά της γνώσεως.