Σ' ένα έπος ηρώων, έπος ανδρών, όπως είναι η Ιλιάδα του Ομήρου, όπου το κλέος κυκλώνει την ανδρική παρουσία και καταυγάζει με το φως του θρύλου προπάντων τους ηγεμόνες, η γυναίκα οράται στον ορίζοντα κυρίως του οίκου και των έργων των χεριών της, στον ορίζοντα μιας ευγενικής δέσποινας, αρχόντισσας, ή μιας θεόμορφης, υφαίνοντας την δική της ιστορία. Με τα πρόσωπά της καταπιάνεται αυτό το βιβλίο -άλλωστε ο τίτλος είναι δηλωτικός του εγχειρήματος- στοχεύοντας στη θέαση των ομηρικών γυναικών, με την πληρότητα της μάνας, της συζύγου, της γυναίκας.
Αν το επιτύχαμε, ο αναγνώστης θα το πει.
Εμείς απλά καταθέσαμε... από την καρδιά μας.