Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το πέρασμα από διακρατικές συγκρούσεις μεταξύ οικονομικών συστημάτων (δημοκρατίες κατά δικτατοριών, Ψυχρός Πόλεμος κατά σοσιαλισμού κ.ο.κ.) στις εσωτερικές -εντός του Κράτους-Έθνους- πολιτικές διαμάχες έθεσε και πάλι το ζήτημα του ορισμού του "πολιτικού εγκλήματος". Ως βάση τέθηκαν οι αξίες των νικητών και η ασυλία των εγκλημάτων του Κράτους (ακόμα κι αν η εξουσία παραβιάζει τις αρχές και τους κανόνες που τη νομιμοποίησαν). Όμως η Ιστορία τιμωρεί.

Μη-συμβατικοί πόλεμοι, ένοπλες ζώνες αναρχίας ακολουθούν την αδυναμία/απροθυμία του Κράτους να χειριστεί τα προβλήματα του λαού. Η τρομοκρατία είναι "παραπαίδι" αυτής της "ανομίας" και "αναρχίας".