Με τη λογοτεχνική γενιά του '30 η ελληνική ποίηση εισέρχεται στη μοντερνιστική της εποχή: ελεύθερος στίχος και "άλογη" νοηματική αλληλουχία γίνονται τα κύρια γνωρίσματά της, τα οποία της δίνουν και τον χαρακτηρισμό νεοτερική. Όμως η μεγάλη αυτή αλλαγή δεν πραγματοποιείται απροσδόκητα. Την προετοιμάζουν οι στιχουργικοί πειραματισμοί και οι ανανεωτικές προσπάθειες προηγούμενων ποιητών, ξεκινώντας από τον Παλαμά. Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει δεκαεννέα μελέτες αναφερόμενες σε μερικά από τα βασικότερα στιχουργικά θέματα και στη στιχουργία των σημαντικότερων Ελλήνων ποιητών της εποχής κατά την οποία η ποίησή μας μετέβη από τις έμμετρες μορφές στον ελεύθερο στίχο.