Στο πρώτο μέρος της μελέτης του για την αρχαία ελληνική επιστήμη (Αρχαία Ελληνική Επιστήμη: από τον Θαλή στον Αριστοτέλη), ο G. E. R. Lloyd επισήμαινε ότι παρόλο που στην αρχαία ελληνική γλώσσα δεν υπάρχει ακριβές αντίστοιχο του σύγχρονου όρου "επιστήμη", μπορεί εντούτοις να υποστηριχθεί ότι η δυτική επιστήμη ξεκίνησε με τους αρχαίους Έλληνες. Σε αυτόν τον δεύτερο τόμο της μελέτης, ο συγγραφέας συνεχίζει την πραγμάτευση των κυριότερων τομέων συνεισφοράς των αρχαίων Ελλήνων στην επιστήμη, αντλώντας από τις πιο πλούσιες γραπτές και αρχαιολογικές πηγές για την περίοδο μετά τον Αριστοτέλη. Ιδιαίτερη σημασία δίδεται στις αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων για τις έρευνες στις οποίες επιδίδονταν και στις αλληλεξαρτήσεις ανάμεσα στην επιστήμη και στη φιλοσοφία, στην επιστήμη και στη θρησκεία και στην επιστήμη και στην τεχνολογία.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου ο συγγραφέας παρακολουθεί τις εξελίξεις κατά τους δύο αιώνες μετά τον θάνατο του Αριστοτέλη, αφιερώνοντας ξεχωριστά κεφάλαια στα μαθηματικά, στην αστρονομία και στη βιολογία. Στη συνέχεια, ασχολείται εκτενώς με το έργο του Πτολεμαίου και του Γαληνού και κλείνει αναφερόμενος στους μεταγενέστερους συγγραφείς και στα προβλήματα που εγείρει το ζήτημα της παρακμής της αρχαίας επιστήμης.