Η Θεσσαλονίκη είναι μια παλίμψηστη πόλη. Ένα ανοιχτό χειρόγραφο όπου οι νεότερες γενιές ξύνουν τις σελίδες του και ξαναγράφουν την περιπέτειά τους στο πέρασμα των είκοσι τριών αιώνων της παρουσίας της στον όρμο του Θερμαϊκού. Επάλληλα στρώματα σβησμένα από το χρόνο, ξαναγραμμένα από τις γενιές των απογόνων του Κασσάνδρου, που μιλούν εδώ και 2.300 χρόνια την ίδια γλώσσα και αναφέρονται στην πόλη τους με το ίδιο όνομα. Παρά τους σεισμούς, τις καταστροφές, τις επιδρομές αλλοφύλων και τις υποχρεωτικές μετοικεσίες, η Θεσσαλονίκη κρατάει αδιατάρακτη στον αιώνα την αστική της ζωή, είναι ένα διαρκές άστυ που δεν έσβησε ποτέ, ούτε έζησε χαλασμούς εγκατάλειψης και μεταγενέστερες αναβιώσεις. Διατηρεί το ίδιο όνομα της ετεροθαλούς αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και γυναίκας του ιδρυτή της πόλης Κασσάνδρου, Θεσσαλονίκη, με ηχητική παραμόρφωση στο διάβα των χρόνων, ανάλογα με το ηχόχρωμα της γλώσσας λαών που την έζησαν, την κυρίευσαν ή την είχαν ως ποθητό κάστρο για άλωση. Θεσσαλονίκη, Σαλονίκη, Σελάνικ, Σελανίκ, Σαλόνικο, Σολούν, μάνα του Ισραήλ, συμβασιλεύουσα και συμπρωτεύουσα.[...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)