Ο τόμος αυτός αποτελεί το τελευταίο βιβλίο του J. J. Gibson, ενός από τους πιο σημαντικούς στον 20ό αιώνα ειδικούς της αντίληψης. Είναι το αποκορύφωμα των συνθετικών προσπαθειών του συγγραφέα να διατυπώσει μια επιστημονικά και γνωσεολογικά πιο έγκυρη προσέγγιση στο ζήτημα της οπτικής αντίληψης και της ψυχολογίας γενικότερα. Ο συγγραφέας συζητά και πραγματεύεται δύσκολα θεωρητικά ζητήματα σχετικά με την αντίληψη και την ικανότητα των ζώων, και του ανθρώπου ιδιαίτερα, να αποσπούν πληροφορίες από το περιβάλλον τους. Βασισμένος στη θεμελιώδη οικολογική αρχή της αμοιβαιότητας ζώου-περιβάλλοντος, περιγράφει την οπτική αντίληψη ως ένα γεγονός του οικοσυστήματος και όχι ως ένα γεγονός της φυσιολογίας του εγκεφάλου ή του νου, όπως συνήθως γίνεται στις παραδοσιακές προσεγγίσεις της ψυχολογίας. Αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην αντίληψη των έμψυχων και των άψυχων αντικειμένων, σε ζητήματα κοινωνικής αντίληψης, σε θέματα που σχετίζονται με τις εικόνες και την αντίληψή τους, τις διαδικασίες γλωσσικής καταγραφής και συμβολισμού και το πώς αυτές οι δραστηριότητες σχετίζονται με την επικοινωνία, την αμοιβαία κατανόηση, την επίγνωση και τις διυποκειμενικές διαδικασίες γενικότερα. Βασικός του στόχος είναι να κατανοήσει το πώς ένα ζώο, και ιδιαίτερα ο άνθρωπος, καταφέρνει να διατηρεί την επαφή του με το περιβάλλον και να συμπεριφέρεται κατάλληλα (εναρμονισμένα) και με λεπτότητα, ανάλογα με τις συνθήκες που αυτό βρίσκεται.
[...]