Στον κόσμο του μέλλοντος, οι ηθοποιοί έχουν αντικατασταθεί από ρομπότ-ομοιώματά τους. Σκηνοθέτης και καθοδηγητής τους κατά τη διάρκεια της παράστασης, είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής. Τεχνικώς οι κούκλες-ρομπότ "ηθοποιοί" είναι τέλειοι, αλλά τους λείπει το συναίσθημα, όπως είναι φυσικό, η καλλιτεχνική πνοή, τους λείπει η συγκίνηση της δημιουργίας, στοιχεία που διαθέτει μόνο ο "ατελής" τεχνικά άνθρωπος - ηθοποιός. Έτσι, αυτός ο τελευταίος σε μια έκρηξη όχι μόνο καλλιτεχνικού πάθους, αλλά κυρίως ανθρωπισμού και υπαρξιακής δικαίωσης, ο πρώην ηθοποιός και νυν καθαριστής στο θέατρο, θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις επανεμφάνισής του σ' ένα έργο στο οποίο κάποτε είχε θριαμβεύσει. Κι απ' τη στιγμή αυτή, μέχρι τη συμβολικά μεγαλειώδη έξοδό του απ' τη σκηνή, ο θεατής-αναγνώστης παρακολουθεί την αγωνιώδη πορεία του ανθρώπου-ηθοποιού που πάσχει προσπαθώντας να ολοκληρώσει τον εαυτό του και το έργο του, ερμηνεύοντας έτσι την ύπαρξή του.