Η ευπρεπής στέγαση της Δικαιοσύνης στην ελληνική πρωτεύουσα υπήρξε διακαής πόθος κυβερνήσεων, δικηγόρων και πολιτών από ιδρύσεως του ελληνικού Κράτους μέχρι τις μέρες μας. Το Δικαστικό Μέγαρο Αθηνών, δημόσιο κτήριο πνοής, στη μακρά και περιπετειώδη ιστορία του, συχνά υπήρξε σημείο συνάντησης πολιτικών φιλοδοξιών και αρχιτεκτονικών οραμάτων. Ηγετικές μορφές της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα και ορισμένοι από τους πλέον διακεκριμένους Έλληνες αρχιτέκτονες δίνουν με τη συμβολή και το έργο τους αφορμή να διερευνηθεί η σχέση εξουσίας - πολιτικής και αρχιτεκτονικής με άρμα το Δικαστικό μέγαρο Αθηνών, το δημόσιο κτήριο με τον σημαντικότερο αστικό συμβολισμό, του υπέρτατου θεσμού της Δικαιοσύνης.

Το παραπάνω μείζονος σημασίας θέμα πραγματεύεται η συγγραφέας στον ανά χείρας τόμο με τίτλο: "Η στέγαση της Δικαιοσύνης - Αθήνα 1874-2014 - Πόλη - Πολιτική -Αρχιτεκτονική", ο οποίος αποτελεί προϊόν αρχειακής έρευνας σε πάνω από 30 αρχεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό (πχ: Αρχείο Υπουργείου Δικαιοσύνης, Πρακτικά συνεδριάσεων ΔΣΑ, ΓΑΚ, αρχείο σχεδίων Εθνικής Πινακοθήκης, αρχεία αρχιτεκτόνων, αρχεία εφημερίδων και περιοδικών, αρχεία Συμβουλίου Επικρατείας, φωτογραφικά αρχεία κ.λπ.). Το ζήτημα της διάκρισης περιόδων στάθηκε αρκετά καίριο. Τελικά επελέγη η διάκρισή τους με βάση τις κορυφώσεις του ενδιαφέροντος για το Μέγαρο, όπως εκφράστηκαν από την αντιβασιλεία, τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον ελευθέριο Βενιζέλο και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.