Η ανώνυμη εταιρεία, όπως ισχύει σήμερα στη χώρα μας με το βασικό Νόμο 2190/1920, έχει ηλικία 75 ετών. Ο συνεταιρισμός, που θεσμοθετήθηκε και ξεκίνησε με το βασικό Νόμο 602/1915, έχει ηλικία 80 ετών. Η λαϊκή εταιρεία, με τη σύγχρονη μορφή της, όπως αυτή εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970, συμπληρώνει μόλις 30 έτη από την εμφάνισή της, χωρίς ειδική νομική πρόβλεψη. Είναι μια ιδιόμορφη εταιρεία του νομικά ακολουθεί κατά βάση τον τύπο και την λειτουργία της ανώνυμης εταιρείας, αλλά παράλληλα, με ειδικές καταστατικές διατάξεις, θέτει ορισμένους περιορισμούς, κυρίως στην απόκτηση κεφαλαίου και κατά συνέπεια στην έκταση της δύναμης του μεμονωμένου μετόχου, επιδιώκοντας να προσεγγίσει τις αρχές του Συνεργατισμού.
Η σε περιορισμένα χρόνια παρουσία του θεσμού, οι μη εκτεταμένες εφαρμογές του, αλλά και η μη εκτενής ανάλυσή του από πλευράς βιβλιογραφίας, έχουν συντελέσει στο να μην είναι ευρύτερα γνωστός ο αυτοφυής αυτός θεσμός και να αγνοούνται τα επιτεύγματα και οι αδυναμίες του. Βασικός σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η παρουσίαση της ιστορίας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, της έκτασης, των επιτευγμάτων και των αδυναμιών αυτής της πολυμετοχικής μορφής επιχειρηματικής δράσης και του ρόλου της στην περιφερειακή και ευρύτερη ανάπτυξη.
Η ίδρυση και λειτουργία των λαϊκών εταιρειών είναι προϊόν της ενεργοποίησης του τοπικού πληθυσμού, που θα πρέπει να σημειωθεί ότι τον τιμά, γιατί αποδεικνύει ότι δεν περιμένει τη λύση όλων των προβλημάτων του από το κράτος και τους ιδιώτες επιχειρηματίες, αλλά μπορεί να παίρνει και ο ίδιος πρωτοβουλίες, να οργανώνεται και να προσφέρει στην επίλυσή τους. Αυτή η μεταβολή της συμπεριφοράς, κυρίως του λαού των νησιών, είναι φαινόμενο κοινωνικά και οικονομικά ιδιαίτερα σημαντικό, με επωφελείς προεκτάσεις στην ευρύτερη αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)