Ο πολιτικός και οικονομικός φιλελευθερισμός έχει ως αναγκαίο συμπλήρωμά του τον πολιτισμικό φιλελευθερισμό. Νεοφιλελεύθερη Δεξιά και εθνομηδενιστική/πολυπολιτισμική Αριστερά αποτελούν τα δίδυμα αδελφάκια της παγκόσμιας "Νέας Τάξης Πραγμάτων". Η Αριστερά την ιδεολογική προετοιμασία, η Δεξιά την υλοποίηση! Σήμερα, στην Ελλάδα, μετά την άνοδο του Σύριζα στην εξουσία, η Αριστερά ανέλαβε και τα δύο "καθήκοντα": Παράλληλα με τον πολιτισμικό φιλελευθερισμό -μεταναστευτικός πολυπολιτισμός, κατεδάφιση της εθνικής ταυτότητας στην εκπαίδευση, κ.λπ.-, ολοκληρώνει την εκχώρηση της εθνικής οικονομίας, την αποσύνθεση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη μεταβολή της χώρας σε αποικία. Γι’ αυτό και εξαντλείται τελεσίδικα και στην Ελλάδα -όπως είχε ήδη εξαντληθεί οραματικά και πρακτικά κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα- ο ιστορικός ρόλος της Αριστεράς.

Για να επιβιώσουμε σε μια περίοδο παγκόσμιας μετάβασης, όπου Ανατολή και Δύση συγκρούονται και να μη μεταβληθούμε σε έναν απλό συνοριακό σταθμό, στα σύνορα των δύο κόσμων, πρωταρχικός στόχος είναι να αντισταθούμε. Βρισκόμαστε μεταξύ Ανατολής και Δύσης και η πνευματική μας παράδοσή είναι συνθετική, με την καρδιά και με το νου ταυτόχρονα, ενώ η ανατολική οπτική εκφυλίζεται στον τζιχαντισμό, η δε δυτική σε μια γενικευμένη απώλεια νοήματος...
Για να αντισταθείς τελεσφόρα πρέπει να διαθέτεις ένα όραμα πέρα από την απλή επιβίωση! Εμείς έχουμε αυτή τη συνθετική οπτική και θα πρέπει να την κάνουμε μια πρόταση οικουμενικών διαστάσεων...
Πέραν λοιπόν της Αριστεράς και της Δεξιάς για μια πρόταση που θα απορρίπτει τον παρασιτικό εκσυγχρονισμό και δεν θα εγκλωβίζει την παράδοση στο παρελθόν, επιτέλους για έναν εκσυγχρονισμό βασισμένο στη δική μας παράδοση.