Ένας κόσμος άγνωστος. Και συνάμα τόσο γοητευτικός, όμορφος, γεμάτος μνήμες και νοήματα, πλήρης συμβολισμών και αναφορών. Ένας κόσμος σιωπηλός, σμιλεμένος στο μάρμαρο και την πέτρα ή χυτευμένος σε ορείχαλκο, που αποκτά τη δική του πλούσια φωνή με τα εκφραστικά του μέσα. Ένας κόσμος που έρχεται να τιμήσει, να θυμίσει, να συγκινήσει.

Αυτόν τον κόσμο τον τόσο σιωπηλό και ταυτόχρονα τόσο ομιλητικό επιχειρεί να αναδείξει ο Αναστάσιος Παπασταύρος. Να τον βγάλει από την αφάνεια, να τον κάνει γνωστό, να δείξει πως η επαφή μαζί του είναι ουσιαστικά επαφή με την ίδια την ιστορία, τη διανόηση, την παράδοση, τις μορφές και τις αξίες του. Και παράλληλα είναι επαφή με την καλλιτεχνική δημιουργία των δύο τελευταίων αιώνων, με τα κυρίαρχα στυλιστικά ρεύματα και τους γλύπτες, οι οποίοι έδωσαν σημαντικές προσπάθειες στον τομέα της γλυπτικής...