Η επιλογή της λέξης "Εποπτεία" ούτε συμπτωματική είναι ούτε καινοφανής. Σε πληθώρα αρχαιοελληνικών κειμένων, όπως στα Πλατωνικά, τα Αριστοτελικά, του Πλουτάρχου, κ.ο.κ., υφίστανται αναφορές για τα λεγόμενα "Εποπτικά", ήτοι την κορωνίδα της μυητικής φιλοσοφίας, νοούμενης ως τρόπου αντίληψης της ελληνικής θρησκείας και εν γένει νόησης περί των φαινομένων της ζωής και της συμπαντικής υπόστασης. Δεν επαγγέλεται ασφαλώς εν τέλει η παραπομπή στον εν λόγω όρο την αποκάλυψη απόκρυφων φιλοσοφικών εννοιών, που η πάροδος των αιώνων άφησε αδιάρρηκτα φυλαγμένες ως σκληρό πυρήνα υπεροχής της ελληνικής διανόησης. Επιβεβαιώνει απλώς το απόλυτα ακριβόλογο του νοηματικού περιεχομένου της λέξης αυτής, αναφορικά με τη θεματική του παρόντος πονήματος, δι' ό και επελέγη.

Αποσκοπεί, λοιπόν, ο εποπτικός συλλογισμός στην διερεύνηση της κοσμικής δομής κια της ανθρώπινης υπόστασης εντός αυτής.