[...] Προσκυνητής στο χώρο και στο χρόνο φωτογραφίζει κτίσματα και έργα ανθρώπων, που όμως δεν ήταν ίδια χωρίς το πέρασμα του χρόνου, τον άνεμο και την βροχή που πάντα αποκαλύπτουν χρώματα φθοράς, λεπτομέρειες που αξίζει κανείς να θαυμάσει -μια φθαρμένη τοιχογραφία, ένα παράθυρο στο χρώμα του ουρανού, λάμψεις στο τέμπλο μιας παλιάς εκκλησίας, ερείπια αρχαίων ελληνικών ναών, μεγαλόπρεπους τάφους βασιλέων, λουλουδιασμένες αυλές σπιτιών, περίτεχνες πόρτες, ξύλο και πέτρα αρμονικά δεμένα.
Ανήσυχο πνεύμα, ψάχνει όλα αυτά που είναι κρυμμένα πίσω από εικόνες και λέξεις και μας τα προσφέρει με μια γενναιοδωρία σιωπής, σχεδόν ευλαβικά, για τους αγίους του τότε και, ίσως, τους μάρτυρες του σήμερα...

(Θωμαΐς Πετραλή, απόσπασμα από το εισαγωγικό κείμενο)