Η Μαρίνα μού είπε κάποτε πως θυμόμαστε μόνο αυτό που δε συνέβη ποτέ. Θα περνούσε μία αιωνιότητα προτού καταλάβω αυτά τα λόγια.

Έτσι ξεκινά την αφήγησή του ο Όσκαρ Ντράι, ο οποίος εγκατέλειψε την πόλη όπου γεννήθηκε σε μία μάταιη προσπάθεια να ξεφύγει από τις αναμνήσεις του, πιστεύοντας πως, αν έβαζε αρκετή απόσταση, οι φωνές του παρελθόντος θα σώπαιναν για πάντα. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα επιστρέφει στη Βαρκελώνη για να ξορκίσει τα φαντάσματά του και να αντιμετωπίσει τη μνήμη του. Τη μακάβρια περιπέτεια που στιγμάτισε τη νιότη του, τη φρίκη και την τρέλα που περιέβαλλαν, παραδόξως, την πιο όμορφη ερωτική ιστορία. Γιατί "όλοι έχουμε ένα μυστικό διπλοκλειδωμένο στη σοφίτα της ψυχής μας".