"[...] Μόνοι οι δυο τους απέναντι σ' όλους τους άλλους, θαμμένοι σ' ένα υπόγειο διαμέρισμα της Αθήνας. Ζευγάρι το οποίο γεμίζει τις μέρες του όχι με την ερωτική πράξη αλλά με την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα που δημιουργεί η συμμετοχή σ' ένα ανείπωτο μυστικό, βαμμένο με κόκκινο χρώμα· την πράξη του φόνου. Σαν πλάσματα έξω από τον πραγματικό κόσμο, που απερίφραστα οδηγούνται με πάθος στο υψηλό τους ιδανικό: μια αποθεωτική τιμωρία που να ταιριάζει στην αξία των ανομημάτων τους. [...]".

Άνοιξη του 1969. Η δικτατορία της "21ης Απριλίου 1967" συμπληρώνει τον δεύτερο χρόνο της. Στις αρχές του Μαρτίου, οι Γερμανοί Χέρμαν Ντουφτ και Χανς Μπασενάουερ, 31 ετών και οι δύο, φτάνουν στην Ελλάδα δηλώνοντας πως έρχονται για τουρισμό και δουλειές. Αλλά, στη διάρκεια των επόμενων σαράντα ημερών, επιλέγοντας τυχαίους στόχους, διαπράττουν έξι ειδεχθείς φόνους και πέντε ληστείες, ενώ προκαλούν κι έναν βαρύτατο τραυματισμό.

Παρά την κινητοποίηση και την άσκηση ακραιφνούς βίας, οι διωκτικές αρχές -απασχολημένες, κυρίως, με την εξουδετέρωση κάθε αντικαθεστωτικής δραστηριότητας- αδυνατούν να φτάσουν στα ίχνη τους. Ταυτόχρονα, απαγορεύεται η σχετική δημοσιότητα ώστε να μην διαταραχθεί το κλίμα "τάξης και ασφάλειας" που επιμελώς θέλει να παρουσιάσει το καθεστώς. Έτσι, όταν τελικά γίνονται γνωστές οι λεπτομέρειες των πράξεών τους, η κοινή γνώμη μένει εμβρόντητη· οι δύο Γερμανοί είναι οι πλέον "παραγωγικοί" κατά συρροή δολοφόνοι στα ελληνικά ποινικά χρονικά.

Μια πραγματική ιστορία, που ο συγγραφέας ανασυνθέτει με την ακρίβεια του ντοκουμέντου και την ένταση της μυθοπλασίας, τοιχογραφώντας παράλληλα το σκοτεινό κλίμα της εποχής και διερευνώντας τα αθέατα "υποστρώματα" της εγκληματικής συμπεριφοράς.