"Έχω ύψος εξήντα έξι εκατοστά, σώμα συμμετρικό, τα μαλλιά μου είναι κόκκινα και σκληρά, τα φρύδια μου σμίγουν· το πρόσωπό μου είναι αγένειο αλλά κατά τ' άλλα σαν των άλλων ανθρώπων. Δεν είμαι γελωτοποιός. Εγώ είμαι νάνος και μόνο νάνος· αλλά έχω και φαρμακερή γλώσσα που μπορεί πότε πότε να προσφέρει τέρψη στους γύρω. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαι και γελωτοποιός τους. Τ' αφεντικά μου, ιδίως ο Πρίγκιπας, μου φέρονται πολύ καλά. Κι εγώ τους υπηρετώ όσο μπορώ καλύτερα. Άλλωστε, μόνο εγώ ξέρω όλα τα μυστικά τους. Έχω πάει και στον πόλεμο. Έχω κι εγώ μπήξει το σπαθί μου στη σάρκα του εχθρού. Αλλά ο πόλεμος δε μ’ εντυπωσιάζει. Προτιμώ τη ζωή εδώ στην Αυλή: περισσότερες δολοφονίες, περισσότερες δολοπλοκίες, πιο έξυπνοι άνθρωποι..."

Το σημαντικότερο έργο του Περ Λάγκερκβιστ περικλείει όλη τη μοναξιά, την αγριότητα, την ανελέητη απανθρωπιά που μπορεί να δώσει ένα μυθιστόρημα.