Όταν οι Πύλες ανοίγουν, ποιος μπορεί να ξέρει ποια Σκιώδης Απειλή παραμονεύει για να περάσει από το κατώφλι προς τον κόσμο μας; "Και, ξαφνικά, όπως στεκόμουν εκεί, με τη δροσερή νυχτερινή αύρα να μου χαϊδεύει το κορμί, ένιωσα να με τυλίγει ένα γοργά εντεινόμενο αίσθημα κατάθλιψης που συνοδευόταν από μιαν αβάσταχτη απόγνωση. Ταυτόχρονα, αισθάνθηκα κάτι ανείπωτα φρικαλέο και βλεδυρό, ένα μαύρο, θανάσιμο κακό που αγκάλιαζε απέξω κι από μέσα σε τούτο το σπίτι του δάσους. Ήταν κάτι το τόσο σιχαμερό που μου έκοβε την ανάσα, κάτι που διαπότιζε το καθετί, πηγάζοντας από τις πιο έσχατες αβύσσους της ανθρώπινης ψυχής... Η συναίσθηση του κακού, του τρόμου και του αποκρουστικού, τύλιγε το δωμάτιο σαν σύννεφο. Το ένιωθα να ρέει από τους τοίχους σαν μια αόρατη καταχνιά."
... Είναι σίγουρα η καλύτερη απ΄όλες τις "μεταθανάτιες συνεργασίες" που κυκλοφόρησαν με τη διπλή υπογραφή Λάβκραφτ-Ντέρλεθ.