Ο συγγραφέας αρχικά εισάγει ένα φιλοσοφικό κριτήριο (κόσμος των λεγομένων -κόσμος των δρωμένων), σύμφωνα με το οποίο κατηγοροποιεί το γεγονιστικό υλικό της ιστορίας με βάση τις διαφορετικές ποιότητες της γλωσσικής έκφρασης των ενεργημάτων του ανθρώπου.
Στις τρεις κατηγορίες που συνάγει και οι οποίες αποτελούν τόπους εξανθρωπισμού του γίγνεσθαι, ανευρίσκονται οι λειτουργίες. Οι δράσεις προσταγής και συμμόρφωσης (πρώτη κατηγορία ) αντανακλούν τη φυσική τάση της οργάνωσης μέσω της παραγωγής έργων. Οι δράσεις της κατηγορίας αυτής είναι υπεύθυνες για την ροή της ενέργειας στο κοινωνικό σύστημα και ως πυρήνα τους έχουν το σύνολο των οικονομικών δραστηριοτήτων. Οι άλλες δυο, δηλαδή οι πράξεις του λόγου, που εκφράζονται ως οντολογικές (επιστημονικές) και δεοντολογικές προτάσεις, και οι άφατες πράξεις, που σηματοδοτούνται μέσα από την ποιητική, λογοτεχνική και καλλιτεχνική δραστηριότητα, συμπίπτουν με την ανέλιξη του ανθρώπινου, δηλαδή με τις ροές αξιών προς το κοινωνικό σύστημα. Επιπλέον ανακλούν, ως κοινωνικές σκεδαστικές δομές, την φυσική τάση για μείωση της έντασης και υποβάθμιση της ικανότητας της ενέργειας να παράγει έργο και, σε οικονομικό επίπεδο, την τάση προς ισορροπία του κοινωνικού συστήματος (διασπορά του πλούτου, αποσυγκέντρωση της εξουσίας κ.λ.π.) [...]