Οι ασίκηδες είναι οι περιπλανώμενοι λαϊκοί καλλιτέχνες της Ανατολίας, που εκπροσωπούν τη γνήσια λαϊκή μουσική και ποίηση του τουρκικού πολιτισμού. Καταγόμενοι από διάφορες φυλές και προερχόμενοι από τις φτωχότερες τάξεις του λαού διατηρούν πολλά στοιχεία της νομαδικής ζωής, της προϊσλαμικής σαμανιστικής θρησκείας, της μαγείας, της ελευθεριότητας και του πανανθρωπισμού και υμνούν τον έρωτα, τη φιλία, τη φύση, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ταπεινότητα, τον ηρωισμό κ.ά.
Με σύντροφο το σάζι περιοδεύουν στα χωριά και τις πόλεις παίζοντας και ερμηνεύοντας τραγούδια της λαϊκής παράδοσης ή αυτοσχεδιάζοντας καινούργια. Το τραγούδι του ασίκη, που σημαίνει εραστής, ερωτευμένος, παθιασμένος με τη ζωή, ξεκινάει από έναν απλό έρωτα και γίνεται έρωτας της ελεύθερης ζωής και της παγκοσμιότητας.
Οι προομηρικοί ραψωδοί-αοιδοί, οι μεσαιωνικοί τροβαδούροι, οι πλάνητες τσιγγάνοι μελωδοί αλλά ακόμη και οι λυράρηδες της Κρήτης και κάποιοι αυθεντικοί ρεμπέτες, έχουν αρκετά συγγενή καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά με τους ασίκηδες.
Όντας οι ασίκηδες τόσο ερωτικοί ποιητές όσο και εκφραστές της κοινωνικής διαμαρτυρίας, υφίστανται την πίεση της λόγιας και της θρησκευτικής λογοτεχνίας αλλά και τις πολλαπλές διώξεις του επίσημου κράτους από την εμφάνισή τους μέχρι σήμερα.
Το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη επιχειρεί να προσεγγίσει τον κόσμο των ασίκηδων και να αποκαλύψει τα μυστικά του. Το πρώτο μέρος, με μορφή μελέτης, ανιχνεύει τις πηγές, την προέλευση, την ιστορία, τη θεματογραφία της ασίκικης μουσικής και ποίησης, ενώ το δεύτερο αποτελεί μια αντιπροσωπευτική ανθολογία του ποιητικού έργου των ασίκηδων από τον 13ο αιώνα μέχρι σήμερα. Το έργο συνοδεύεται από πλούσιο εικονογραφημένο και φωτογραφικό υλικό.