Τα δύο άρθρα που περιέχονται σ' αυτό το τομίδιο πρωτοδημοσιεύτηκαν, χωρίς τις σημειώσεις, στην εφημερίδα "Η Αυγή" στις 27 Αυγούστου και 10 Σεπτεμβρίου 1989. Το πρώτο έχει τίτλο, "Να μη καούν οι φάκελοι", και το δεύτερο, "Υστερόγραφο για τους φακέλους".

"Οι φάκελοι που πρόκειται να καούν αποτελούν τεκμήρια της εθνικής μας ιστορίας και της εθνικής μας παράδοσης. Και μόνο για το λόγο αυτό, θα έπρεπε, από χρόνο μακρό, να έχει εξασφαλιστεί η φύλαξη και η συντήρησή τους, με τους τρόπους που προβλέπουν οι νόμοι της πολιτείας για το σύνολο των δημοσίων εγγράφων. [...]"

(απόσπασμα από το πρώτο κείμενο)

"Και οι λίγες ελπίδες που θα μπορούσε να έχει κανείς για το ζήτημα των φακέλων διαψεύστηκαν. Ούτε η ομόθυμη αντίδραση της επιστημονικής κοινότητας, ούτε και οι πρώτες δικαστικές αποφάσεις, που έδειχναν ότι υπάρχει πρόβλημα, στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν τη ζημιογόνα απόφαση. Τελικά πρυτάνευσε η λογική των Ηρόστρατων.
Μαζί με όλα τα άλλα, ας κρατήσουμε από αυτή την υπόθεση ότι η Ελλάδα έχει τώρα και το προνόμιο να είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που κατέστρεψε, με επίσημη πράξη της πολιτείας, τμήμα των κρατικών αρχείων της και τα ιστορικά τεκμήρια που τα αρχεία αυτά περιείχαν. Η μόνη χώρα στον κόσμο που υπονόμευσε, μόνη της, συνειδητά και με ελαφρότητα, ένα τμήμα των δυνατοτήτων που είχε να γνωρίσει, κάποτε, με έγκυρο τρόπο, μια σημαντική περίοδο της ιστορίας της.
[...]
Βέβαιη για το μεγαλείο της και την καπατσοσύνη της, πυρομανής και απαίδευτη, εσωστρεφής και επαρχιωτική, η Ελλάδα οδεύει, ακάθεκτη, "να ανταμώσει" τον κόσμο της τεχνολογικής επανάστασης και τους νέους, αριθμητικούς, ορίζοντες (1992, 2000). Με αραμπάδες και ξυλοτσόκαρα. Και με ήσυχη συνείδηση... Μέρες του 1989."

(απόσπασμα από το δεύτερο κείμενο)