Σε αυτή την αριστουργηματική αυτοβιογράφηση των πρώτων δεκατεσσάρων χρόνων της ζωής του, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο νομπελίστας φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, αντιμετωπίζει τον εαυτό του με την ίδια ανελέητη ευθύτητα και οξυδέρκεια που χαρακτηρίζει και όλο του το έργο. Γεννημένος μέσα σε μια αγαπημένη, βιβλιόφιλη οικογένεια, ανατράφηκε από τη χήρα μητέρα του και το χαρισματικό παππού του, έχοντας μια παιδική ηλικία που χαρακτηριζόταν από τη μακρόχρονη, σχεδόν ερωτική σχέση του με την ανάγνωση. Άλλωστε, στο διάβασμα και κατόπιν στο γράψιμο βρίσκει τον μοναδικό του λόγο ύπαρξης: οι λέξεις είναι η μοναδική του πραγματικότητα.
Τελικά, το βιβλίο αυτό, σκιαγραφώντας την πρώτη και καθοριστική σχέση του μετέπειτα μεγάλου συγγραφέα με το διάβασμα και διαγράφοντας ολόκληρο το περιβάλλον όπου αναπτύχθηκε και διαπλάστηκε, ανιχνεύει και αξιολογεί ολόκληρη τη χρήση των βιβλίων και της γλώσσας στην ανθρώπινη εμπειρία.