H ανάδυση, ανάπτυξη και αναδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας στις δυτικές κοινωνίες αποτελεί κεντρικό θέμα διερεύνησης στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Η έρευνα του διακεκριμένου κοινωνιολόγου G. Esping-Andersen πάνω στους "τρεις κόσμους του καπιταλισμού της ευημερίας" εμπλουτίζει καθοριστικά τη συγκριτική ανάλυση των κρατών πρόνοιας, καθώς στρέφει το ενδιαφέρον στις βασικές ιδιότητες του κοινωνικού κράτους υπό το πρίσμα μιας ιστορικο-κοινωνιολογικής προσέγγισης που εδράζεται στην παράδοση της πολιτικής οικονομίας.
Οι "τρεις κόσμοι" τεκμηριώνουν διεξοδικά την άποψη ότι δεν μπορεί κανείς να μιλά για το κοινωνικό κράτος, γιατί διαφορετικές ομάδες κοινωνικών κρατών παρουσιάζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, καθώς και ότι τα κοινωνικά κράτη ομαδοποιούνται σε τρεις βασικούς "ιδεατούς τύπους" καθεστώτων ευημερίας. Με αυτή τη μελέτη του ο συγγραφέας έδωσε το έναυσμα για έναν ιδιαίτερα γόνιμο κριτικό διάλογο γύρω από το ζήτημα της τυπολογίας των κρατών πρόνοιας, γύρω από τις ιστορικές συνθήκες ανάδυσης των ομοιοτήτων και των διαφορών μεταξύ τους όσον αφορά την έμφαση που δίνουν στην κοινωνική ευημερία, αλλά και γύρω από ζητήματα εννοιολογικού προσδιορισμού και μεθοδολογίας στο πεδίο της συγκριτικής ανάλυσης.
Η μετάφραση του βιβλίου αποτελεί μια σημαντική προσθήκη στην ελληνική βιβλιογραφία της κοινωνικής πολιτικής. Καθιστά προσιτή στο αναγνωστικό κοινό μια καθοριστική για τον επιστημονικό διάλογο μελέτη γύρω από τις αντικρουόμενες κοινωνικές αξίες, αρχές και ιδεολογίες που συνδέονται με την ανάδυση, εξέλιξη και μεταβολή του κοινωνικού κράτους.