Ο Ορφισμός, ως μυστηριακό θρησκευτικό κίνημα, είναι κατά κοινή ομολογία ένα από τα δυσκολότερα αντικείμενα έρευνας για τους μελετητές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Η δυσκολία στην προσέγγιση των πηγών και η διαρκώς αυξανόμενη γνώση μας για την αλλοιώσή τους στην πάροδο των αιώνων, καθιστά το εγχείρημα ακόμη πιο δύσκολο, δεδομένου του μυστικιστικού χαρακτήρα του ορφικού κινήματος.
Ο Χριστιανισμός κατά την άποψη του συγγραφέα, ως διακριτή βιβλική θρησκεία, τουλάχιστον στην περίοδο της σταθεροποίησής του, αποτιμάται ότι αξιοποίησε και χρησιμοποίησε αρκετά στοιχεία από τις προϋπάρχουσες θρησκείες και συνεπώς από τον Ορφισμό· στοιχεία που συμφωνούν με τη δογματική του διδασκαλία. Παρόλο που ο Ορφισμός αναπτύχθηκε σε έναν κόσμο που δεν ευνοούσε ιδιαίτερα τις ιδέες του, εξαιτίας της ισχυρής θέσης των διονυσιακών θιάσων, κατόρθωσε σε μεγάλο βαθμό να μετουσιώσει και να αναμορφώσει τη διονυσιακή λατρεία, και εν τέλει να κληροδοτήσει αρκετές από τις δοξασίες του στο νεαρό Χριστιανισμό, όπως και αυτούσια εικονιστικά του θέματα. Στην πορεία των αιώνων οι μορφές και τα σκηνικά άλλαξαν, αλλά τα πρωταρχικά σύμβολα έμειναν τα ίδια, ώστε να υπηρετούν την ανθρώπινη ανάγκη για συμβολισμό και αναζήτηση της ύψιστης πνευματικής επίτευξης.