Για το "Πέρ' απ' το καλό και το κακό", γραμμένο το 1940, η συγγραφέας Ελένη Βοΐσκου στο βιβλίο "Και αύριο Νίκος Νικολαΐδης. Ένας σταθμός στη λογοτεχνία μας", γράφει:
"... Ο συγγραφέας δίνει [εδώ] ανάγλυφα τη μειονεκτική θέση της γυναίκας, ένα πρόσωπο δεύτερης κατηγορίας, με το στίγμα της γεροντοκόρης αν μείνει ανύπαντρη -με το μεγαλύτερο στίγμα, την καταφρόνια, τη γλωσσοφαγιά, τη λοιδορία, αν προσπαθήσει να βρει σύντροφο εκτός γάμου. Οι δυο αδελφές είναι δύο τραγικές μορφές, θύματα μιας κοινωνίας στενής, στενόκαρδης, στενόμυαλης, με τη σειρά της θύμα μιας πλατύτερης κοινωνίας που συμφέρον της είναι να διαμορφώνει υπόδουλες συνειδήσεις.
Η ιστορία μπορεί να τοποθετείται στην αρχή του αιώνα, και για πολλές κοινωνίες να έχει ξεπεραστεί με την αλλαγή είτε δομών είτε θεσμών... Η Φωτεινή και η Χρυσούλα, έστω χωρίς γονείς και αδελφούς, θύματα μιας καθυστερημένης διαμορφωμένης νοοτροπίας, ξεπερνώντας το καλό και το κακό, φτάνουν στην τρέλα. Το θέμα, το κυνήγι ενός γαμπρού, αργότερα ενός οποιουδήποτε άντρα, μπορεί να είναι κοινό. Μα ο χειρισμός, τα επακόλουθα της προσπάθειας και της αποτυχίας δεν είναι κοινά...
... Στα "Πέρ' απ' το καλό και το κακό" ο Νικολαΐδης χειρίζεται το θέμα με δύναμη, εξονυχιστική λεπτομέρεια, φιλοσοφικό προβληματισμό... με κατάδυση στα τρίσβαθα της ψυχής που συναρπάζει και συγκλονίζει".
Το "Πέρ' απ' το καλό και το κακό" μεταφράστηκε στα γαλλικά, από τον Alexandre Serisy, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "La Revue de Caire", Δεκέμβριος 1953/Απρίλιος 1954.
Το καλοκαίρι του 1993 γυρίστηκε σε ταινία στην Αίγυπτο και Κύπρο, σε σενάριο της Κύπριας πεζογράφου Ειρένας Ιωαννίδου - Αδαμίδου, με σκηνοθεσία Ανδρέα Κωνσταντινίδη και με σύμβουλους-επιμελητές τον Κύπριο λογοτέχνη Κώστα Νικολαΐδη και τον Βαλεντίνο Χαραλάμπους, και προβλήθηκε από την τηλεόραση της Κύπρου (ΡΙΚ).