Με την είσοδο της ανθρωπότητας στον 21ο αιώνα, εδραιώθηκε στη συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας το ότι έχουμε αφήσει πίσω μας την εποχή των βεβαιοτήτων. Στην Ελλάδα, ειδικότερα, μετά το τέλος της πρώτης δεκαετίας η κοινωνία υπέστη έναν βαρύ κλονισμό. Η κρίση του χρέους ανέδειξε μια γενικότερη κρίση αξιών και θεσμών, που έχει ως κοινό παρονομαστή την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς την πολιτεία και τον πολιτικό κόσμο. Πρόκειται για μια επικίνδυνη εξέλιξη που τραυματίζει τη δημοκρατία μας.

Αυτό το βιβλίο αποτελεί τεκμήριο όσων δεν κάναμε στην οικονομία, στον δημόσιο τομέα και στο τραπεζικό μας σύστημα, με αποτέλεσμα να φτάσουμε έως εδώ. Είναι μια μαρτυρία για τους κώδωνες που χτυπούσαν και δεν τους άκουγε κανείς. Ένα σοβαρό επιχείρημα υπέρ των αλλαγών που πρέπει να γίνουν, καθώς επαναφέρει στη δημόσια συζήτηση μια σειρά ιδεών που διατυπώθηκαν σε ανύποπτο χρόνο, πολλές φορές σε αντίθεση με τις κρατούσες απόψεις.

Οι τομές που πρέπει να γίνουν στη χώρα μας δεν σταματούν στις υποχρεώσεις που απορρέουν από το Μνημόνιο, αλλά από εκεί αρχίζουν. Ο κίνδυνος της μεταρρυθμιστικής κόπωσης είναι υπαρκτός. Το βιβλίο αυτό πιστεύω ότι αποτελεί αντίδοτο σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.