Ο βασικός προβληματισμός αυτού του βιβλίου εστιάζεται στα προγράμματα, ημερήσια και αναλυτικά, των κρατικών Παιδικών Σταθμών. Το ενδιαφέρον στρέφεται κυρίως στην αντίφαση μεταξύ θεωρίας και πράξης. Το κατά πόσο δηλαδή η Θεωρία (προγράμματα, ημερήσια και αναλυτικά) συμβαδίζει με την Πράξη (την πραγματοποίηση των δραστηριοτήτων που αναφέρονται στα προγράμματα). Παρατίθεται μια ιστορική επισκόπηση από τη σύσταση του ελληνικού κράτους μέχρι τις ημέρες μας, εντοπίζοντας τρία στοιχεία: Τη δημιουργία και εξέλιξη του θεσμού και του σκοπού των παιδικών σταθμών. Τα προγράμματα, ημερήσια και αναλυτικά, που κατά καιρούς καθορίζονται στα επίσημα έγγραφα του κράτους, δηλαδή νόμους, διατάγματα ή υπουργικές αποφάσεις. Την εξέλιξη του εκπαιδευτικού προσωπικού αναφορικά με τα προσόντα που απαιτούνται, τις σχολές προέλευσης και τις εκάστοτε αναλογίες παιδιών και εκπαιδευτικού προσωπικού στους παιδικούς σταθμούς. Ακολουθούν τα αποτελέσματα της έρευνας. Πρώτα ένα ερωτηματολόγιο στο οποίο απάντησαν οι νηπιαγωγοί, για το πώς αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους, για τις γνώσεις που πιστεύουν ότι πρέπει να έχουν, για την επιμόρφωσή τους και για τις δραστηριότητες που πραγματοποιούν στον παιδικό σταθμό. Κατόπιν παρουσιάζονται τα αποτελέσματα από τις συστηματικές παρατηρήσεις με τις οποίες καταγράφτηκαν οι δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στους Παιδικούς Σταθμούς και διαπιστώνεται αν είναι αντίστοιχες με τις δραστηριότητες που αναφέρονται στο Νέο Αναλυτικό Πρόγραμμα. Τέλος, εκτίθενται τα συμπεράσματα και οι προτάσεις, όπου διαπιστώνεται ότι όντως υφίσταται διάσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης και ότι το εκπαιδευτικό προσωπικό εργάζεται και υλοποιεί ένα πρόγραμμα που το ίδιο έχει καθιερώσει στην καθημερινή του πρακτική. Συμπεραίνεται επίσης ότι, μέχρι σήμερα, η Πολιτεία δεν έχει ξεκάθαρη θέση για το μέλλον του θεσμού και τη μορφή του ιδρύματος και παραπαίει μεταξύ φροντίδας και εκπαίδευσης.