Το βιβλίο του Ν. Κακαδιάρη, "Σφετεριστές και τέχνη: Η ζωγραφική τον 10ο αιώνα στο Βυζάντιο" είναι μια επιτομή της εποχής όπου, αφ' ενός αναλύονται παραστατικά τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα της περιόδου και παράλληλα εξηγούνται τα αίτια της αίγλης του Βυζαντίου, αφ' ετέρου αποκαλύπτεται η πνευματική υποδομή, στην οποία βασίστηκε η αποκορύφωση του Βυζαντινού πολιτισμού.

Πάνω σε αυτό το υπόβαθρο, η τέχνη βρήκε γόνιμο έδαφος ν' αναπτυχθεί και παρά τα ελάχιστα δείγματα, ο συγγραφέας επιχειρεί, μέσω σπαραγμάτων πολλές φορές, την ανάδειξη της ζωγραφικής, με παράλληλη επισήμανση των άλλων τεχνών. Εκτός αυτού, καταγράφεται σημαντικός αριθμός καλλιτεχνών και αναλύεται το κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο, ενώ με΄σα απ' την ανάλυση των παραστάσεων αποτιμάται η ιδεολογία της βυζαντινής Τέχνης, της οποίας η εμφάνιση προηγήθηκε της ουμανιστικής Ιταλικής Αναγέννησης.

Το βιβλίο, με την ευκρίνειά του, παρά τα πυκνά νοήματα, προσφέρεται για τη μελέτη της βυζαντινής Τέχνης απ' τον καθένα επειδή κάνει σαφή τον απολογισμό της προσφοράς της.

Επισημαίνονται επίσης οι ζωγραφικές συγγένειες της περιόδου με τα κινήματα του μοντερνισμού του 20ού αιώνα, σ' ένα συσχετισμό των μυστικών διαδρομών της ζωγραφικής που διατρέχει το χρόνο και την Ιστορία.