Το λυρικό ποίημα "Συρανό και Ρωξάνη" του Σταύρου Ξαρχάκου αποτελείται από δεκατέσσερις σκηνές. Το κείμενο της όπερας αντλεί αποσπάσματα από το θεατρικό έργο "Συρανό ντε Μπερζεράκ" (1897) του Εντμόν Ροστάν (1868 - 1918). Την προσαρμογή πραγματοποίησε ο Ζαν-Κλωντ Καρριέρ, ο οποίος επίσης συνεισέφερε δικά του κείμενα· στην προσαρμογή τον συνέδραμε ο Πιέρ Ζουρντάν.
Η βασική πλοκή του θεατρικού του Ροστάν διατηρείται, αλλά παρουσιάζεται μέσα από την κινηματογραφική τεχνική των αναδρομών, προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις ενός λυρικού θεάματος. Λόγω της μεγάλης μύτης του, πιστεύει πως δεν μπορεί να αγαπηθεί. Έτσι, δεν εξομολογείται τον έρωτά του στην όμορφη Ρωξάνη, αλλά καταφέρνει να την κατακτήσει έμμεσα, γράφοντάς της ερωτικές επιστολές για λογαριασμό του ωραίου Κριστιάν. Έπειτα από πολλά χρόνια, όταν η Ρωξάνη αντιλαμβάνεται την αλήθεια, είναι πια πολύ αργά καθώς ο βαριά τραυματισμένος Συρανό πεθαίνει.