"...Όταν παίζω κλαρίνο, παίζω με την καρδιά μου κι ονειρεύομαι, και είναι στιγμές που επηρεάζομαι από την ατμόσφαιρα και από τον κόσμο που με ακούει και τότε τα δάχτυλά μου πάνω στο όργανο κινούνται μόνα τους και εντολές δίνει η ψυχή μου κι εγώ βρίσκομαι σε έναν κόσμο που δεν μπορώ να εξηγήσω, είναι μαγική στιγμή. Ε, τότε συγκινούμαι κι εγώ και κλαίω μέσα μου.
...Το πάλκο είναι ιερό όπως το δικαστήριο. Όταν παίζεις ένα όργανο ή όταν τραγουδάς, επικοινωνείς με τα πιο ευαίσθητα και τα πιο δυνατά αισθήματα εκείνων που σε προσέχουν. Κι όσο πιο πολύ σε προσέχουν και καταλαβαίνουν τι παίζεις, τόσο κι εσύ δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό".
Τάσος Χαλκιάς


Το βιβλίο αυτό γράφεται είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του Τάσου Χαλκιά. Ισχυρή προσωπικότητα, μουσικός που ξεχωρίζει στο διηνεκές και φωτεινό παράδειγμα απέναντι στην κενότητα και την απληστία, που κυριάρχησε ως πρότυπο τις τελευταίες δεκαετίες, το αποτύπωμά του παραμένει ζωντανό κι επίκαιρο περισσότερο από ποτέ σε μια χρονική στιγμή που ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται και η χώρα μας μοιάζει με κινούμενη άμμο.

Ο Τάσος Χαλκιάς παραμένει διαχρονικό σύμβολο της αστείρευτης δύναμης του ανθρώπου να μεγαλουργήσει κάτω από εντελώς αντίξοες συνθήκες. Υψώνει σημαία αντίστασης στο ευτελές και το κακόγουστο. Το φύσημά του, η εκφραστική δύναμη κι η γλυκύτητα του παιξίματός του είναι το αόρατο νήμα που με συνδέει με τη φλέβα μου απ' την Ήπειρο, με τον πατέρα μου, Γιάννη. Εκείνος με μπόλιασε από τα παιδικά μου χρόνια με το κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά και το βιβλίο είναι σπονδή στη μνήμη του.

Ο αναγνώστης μπορεί να ξαφνιαστεί ψάχνοντας στο χάρτη ονομασίες των χωριών. Προτίμησα να κρατήσω τις παλιές, που ίσχυαν την περίοδο που γεννήθηκε ο Τάσος Χαλκιάς: Κρετσούνιστα (Δεσποτικό), Κοσόλιανη (Αητόπετρα), Ζελίστα (Φωτεινό), Μενίνα (Νεράιδα), Κούτσι (Πολυνέρι).
Συχνά ανέτρεξα στο πλούσιο αρχείο του Λάκη Χαλκιά με δημοσιεύματα από τον ημερήσιο, κυριακάτικο και περιοδικό Τύπο κι επανειλημμένα σε βιβλία και το διαδίκτυο. Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που βοήθησαν με τις γνώσεις, το αρχείο, τις παρατηρήσεις τους, την παράθεση γεγονότων, ενώ υπήρξαν και διασταυρώσεις στοιχείων με επιτόπια έρευνα. Το βιβλίο, παρότι βασίστηκε σε δημοσιεύματα και συνεντεύξεις του Τάσου Χαλκιά και σε αληθινά περιστατικά, δεν είναι ακριβής αποτύπωση της πραγματικότητας αλλά μυθιστορηματική αφήγηση.

(από τον πρόλογο της έκδοσης)