Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του βιβλίου βρίσκεται η κρίση της θεωρίας της Οικονομικής Πολιτικής που με τη σειρά της επηρεάζει αρνητικά την οικονομική πολιτική στην πράξη. Η κρίση αυτή αντικατοπτρίζεται στην ανυπαρξία μιας γενικότερα αποδεκτής θεωρητικής προσέγγισης. Η επιδίωξή μας συνίσταται για το λόγο αυτό στην παρουσίαση των κυριότερων προσεγγίσεων που αναπτύχθηκαν στη μεταπολεμική περίοδο και στην κριτική τους διερεύνηση υπό διάφορες οπτικές γωνίες.
Το βιβλίο αποτελείται από επτά ενότητες. Στις πρώτες δύο οριοθετείται το πρόβλημα, διευκρινίζεται ο ρόλος της επιστημονικής γνώσης στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής και συστηματοποιούνται οι κυριότερες θεωρητικές προσεγγίσεις . Στην τρίτη ενότητα αντικείμενο της ανάλυσης είναι η συμβουλευτική δραστηριότητα της επιστήμης στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.
Στην τέταρτη ενότητα διερευνώνται οι γνωσιοθεωρητικές βάσεις των δύο σημαντικότερων ρευμάτων της οικονομικής θεωρίας, δηλαδή της νεοκλασικής ορθοδοξίας και της νεοαυστριακής σχολής.
Η πέμπτη ενότητα αφορά στα μέσα και τους στόχους της οικονομικής πολιτικής. Η παρουσίαση και ανάλυση τους γίνονται υπό διάφορες οπτικές γωνίες, έτσι ώστε ο αναγνώστης να μπορέσει να κρίνει τις αδυναμίες της παραδοσιακής θεώρησης.
Στην έκτη ενότητα διερευνάται ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνονται οι οικονομικοπολιτικές αποφάσεις σε κοινοβουλευτικές δημοκρατίες με βάση το κυρίαρχο θεωρητικό πρότυπο της δημοκρατίας. Η κριτική στη θεωρία αυτή οδηγεί στην κριτική παρουσίαση της θεωρίας της δημοκρατίας του J. Rawls και του J. Habermas.
Στην τελευταία ενότητα παρουσιάζονται και διερευνώνται οι κυριότερες στρατηγικές οικονομικής πολιτικής που αναπτύχθηκαν κατά τη μεταπολεμική περίοδο.