Πολλές φορές επιχειρείται μια προσπάθεια προσαρμογής ή σχετικοποίησης του Ορθόδοξου φρονήματος καί ήθους προς τα σύγχρονα δεδομένα και τις ανθρώπινες φθαρτές ανάγκες και, παράλληλα, διαπιστώνεται ότι υπάρχει μια τάση αλλοίωσης της διδασκαλίας του Χριστού με διδάγματα και προσεγγίσεις, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία και το καθαρό χριστιανικό ήθος των Πατέρων μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις αλλοτριώνεται το Ορθόδοξο εκκλησιαστικό ήθος καί επαναλαμβάνεται η ίδια ακριβώς φαρισαϊκή πρακτική: κατάχρηση της πίστεως καί εκμετάλλευση της ανθρώπινης ψυχής εν ονόματι του Θεού. Μετά την έλευση του Χριστού όμως διαμορφώθηκε μιά νέα κατάσταση: χριστιανικό ήθος δέν είναι αυτό των κανόνων και των αρχών αλλά αυτό της ελευθερίας καί της προσωπικής κοινωνίας, πού προέρχεται από κενωτική αγάπη. Για τη Δυτική Θεολογία κάποιος μπορεί να γνωρίσει το Θεό, μόνο όταν τηρεί τις εντολές Του. Για την Ορθόδοξη Θεολογία, όμως, γνωρίζεις το Θεό, όταν αγαπάς, πού σημαίνει ότι μετέχεις στην αγάπη Του και τη βιώνεις εν κοινωνία με τον πλησίον.