Τον 1ο μ.Χ. αιώνα ο Πομπώνιος Φλάτος ταξιδεύει στα πέρατα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αναζητώντας κάποια πηγή τα νερά της οποίας έχουν θαυματουργικές ιδιότητες. Ταλαιπωρημένος
από τη δυσεντερία, αφού επιμένει να δοκιμάζει το νερό κάθε πηγής που συναντά στο διάβα του, ο Πομπώνιος φτάνει στη Ναζαρέτ. Εκεί πρόκειται να εκτελεστεί ο ξυλουργός της πόλης, ο Ιωσήφ, ο οποίος έχει καταδικαστεί για τη δολοφονία ενός πλούσιου συμπολίτη του. Πεισμένος για την αθωότητα του πατέρα του, ο γιος του ξυλουργού, ο Ιησούς, ένα ξανθωπό αγόρι με ροδοκόκκινα μάγουλα, αθώο αλλά λίγο παράξενο, εκλιπαρεί τον Προμπώνιο, με το αζημίωτο φυσικά, να εξιχνιάσει το έγκλημα και να ανακαλύψει τον πραγματικό ένοχο. Ο Ιωσήφ, άνθρωπος πράος και λιγομίλητος, κρύβει ωστόσο ένα μεγάλο μυστικό.

Με χιούμορ στα όρια του παροξυσμού και αριστοτεχνική πλοκή που παρουσιάζει πρόσωπα ιστορικά και μη σε νέους απρόσμενους ρόλους, ο Εντουάρντο Μεντόθα δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο βιβλίο του αυτό. Κράμα ιστορικού μυθιστορήματος, αστυνομικής περιπέτειας και βίων αγίων, μα πάνω απ' όλα παρωδία όλων αυτών, το "Θαυμαστό ταξίδι του Πομπώνιου Φλάτου" είναι ίσως το πιο ευφάνταστο και απολαυστικά βλάσφημο έργο αυτού του μετρ της παρωδίας. Είναι ένα έργο "μεταμοντέρνο" που
συνδυάζει το παραδοσιακό με το κοσμπολίτικο, τη λαϊκότητα με την υψηλή κουλτούρα. Ο συγγραφέας, επιστρατεύει την τέχνη του Γούντι Άλεν, του Έντγκαρντ Άλαν Πόε και του Ηρόδοτου για να σατιρίσει την αρχαία παράδοση, τη θρησκεία, τα ήθη, την πολιτική, την ιστορία, αλλά και την αστυνομική λογοτεχνία όπως αυτά παρουσιάζονται στα "γνωστά-άγνωστα" εμπορικά μυθιστορήματα.