Το βιβλίο αυτό, που εκδόθηκε ανώνυμα στην Ιταλία στην πρώτη επέτειο της εκλογής του Γιόζεφ Ράτσινγκερ στον παπικό θώκο, ξεσήκωσε θύελλα, έγινε μπεστ σέλερ και ανατυπώνεται, ενώ εμπλουτίζεται διαρκώς και μεταφράζεται στις μεγαλύτερες γλώσσες του κόσμου.

Το αντικείμενό του είναι, προφανώς, ο σημερινός ποντίφικας· η ηθική και φιλοσοφική του υπόσταση. Ο ανώνυμος συγγραφέας σχολιάζει τις διδασκαλίες, τις θεολογικές διαλέξεις και τα κηρύγματα του Βενέδικτου IΣΤ΄, από την άφιξή του στη Ρώμη το 1981 μέχρι την πρώτη εγκύκλιο τον Ιανουάριο του 2006. Διατρέχει τον βίο και την πολιτεία του Γερμανού πάπα, αναλύοντας το επικοινωνιακό του πρόσωπο και αποκαλύπτοντας τα τεκταινόμενα στους διαδρόμους του Βατικανού.

Πέρα, όμως, και πάνω απ' όλα, εξετάζει μερικά από τα πιο δραματικά, πιεστικά και σημαντικά θέματα του σύγχρονου κόσμου, μέσα από τις αντιδράσεις και τις θέσεις του σημερινού πάπα, από την αντισύλληψη και τις αμβλώσεις ως τη σεξουαλική κακοποίηση στους κόλπους της Εκκλησίας.

Στις 25 Απριλίου 2005 οι καμπάνες χτυπούσαν σε ολόκληρη τη Ρώμη, σε συντονισμό με την καμπάνα του Αγίου Πέτρου του Βατικανού: για ένα απόγευμα στην ιταλική πρωτεύουσα καταλυόταν η κοσμική δημοκρατία· οι πιστοί γιόρταζαν μιαν από τις συνοπτικότερες ενθρονίσεις στην ιστορία. Και ο Ράτσινγκερ, υιοθετώντας το παπικό όνομα Βενέδικτος ΙΣΤ΄, χαιρέτησε τα πλήθη λέγοντας: "Μετά τον μεγάλο πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄, οι καρδινάλιοι εξέλεξαν εμένα, έναν απλό, ταπεινό εργάτη στο αμπέλι του Θεού". Στην πραγματικότητα, οι καρδινάλιοι εξέλεξαν ένα όργανο επιβολής των αρχών της Καθολικής Εκκλησίας που αντιτίθετο σε οποιονδήποτε εκσυγχρονισμό και που, ενδόμυχα, εμφορείτο από αντισημιτισμό: το αποτέλεσμα ήταν να συγκρουστεί επανειλημμένως με προοδευτικούς θεολόγους (τους οποίους, στη συνέχεια, αφόρισε)...

(από την εισαγωγή του βιβλίου)