"Ο Εμπειρίκος έμοιαζε και με τον οιονεί εξόριστο πατέρα μας, που η απουσία του ανέδιδε ένα κλίμα ανταρσίας το οποίο δεν παρέπεμπε όμως σε Εμφύλιο και βουνό, ούτε καν στο επίκαιρο, τότε, στην Ευρώπη "αντάρτικο των πόλεων" ή τους μητροπολιτικούς ινδιάνους και τα συναφή, αλλά σε ένα μυστικό ξέσπασμα, μια έσω Ανταρσία κατά πάντων και πασών. -Έμοιαζε φορέας μιας φιλοσοφίας άμεσης, εύληπτης για τα μειράκια που υπερυψώνονταν εντός μας, μακριά αλλά και κοντά ταυτόχρονα στα παγανιστικά και συνάμα αριστερόστροφα ενδιαφέροντά μας".

Στο βιβλίο αυτό περιγράφεται "η ύστατη ενεργός συμμετοχή του Εμπειρίκου στην ελληνική πρωτοπορία, που οφείλεται εξ’ ολοκλήρου στον θαυμασμό που ο νεαρός τότε Δημήτρης Καλοκύρης, με την ευρύτητα των ιδεών και τα ανοίγματά του στα νεότερα ρεύματα, ενέπνευσε στον εβδομηντάχρονο ποιητή".

(από τον πρόλογο του Λεωνίδα Α. Εμπειρίκου)